نمایانگر رابط ضروری شکل و انتقال نیرو در حین اسکی است، منجر به افزایش عملکرد و مهم‌تر از آن ایمنی می‌شود.
این مطالعه روشی را برای اندازه‌گیری الگوهای نیرو (اکتساب داده‌های پیوسته) تحت شرایط آزمایشگاهی و همچنین شیب واقعی ارائه می‌کند.
اندازه‌گیری‌های نیرو برای دستیابی به بینش‌هایی در مورد سبک اسکی، تکنیک اسکی، مکانیسم‌های خاص سقوط (به عنوان مثال، کشوی قدامی ناشی از چکمه و کفش اسکیت fila پای فانتوم، اکستنشن مفصل زانو، و چرخش والگوس-خارجی) تجزیه و تحلیل خواهد شد.
علاوه بر این، مکان سنسورهای نیرو در یک همپوشانی قرار دارندچکمه اسکی طراحی شده از نظر عملی بودن و کاربردی بودن مورد بحث قرار می گیرد.
این بینش‌ها برای استخراج شرایط رهاسازی برای سیستم‌های اتصال پیش‌بینی‌کننده و به‌علاوه ارائه داده‌هایی برای بهبود سبک اسکی (به‌عنوان مثال، عمل رها کردن چرخشی یا رفتار مرکز ثقل) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند.
برای این منظور، یک چکمه اسکی با هفت حسگر نیرو (پیزومقاومتی) ساخته شد در حالی که ساختار اصلی چکمه و اتصال بدون تغییر باقی ماندند.
سه حسگر برای اندازه گیری نیروهای واکنش زمین و همچنین نیروهای تماس بین پای اسکی باز و چکمه روی کفی قرار داده شد.
چهار سنسور دیگر در نواحی اسپویلر/شفت و سر (کف جلویی) کفش اسکی قرار گرفتند.
مکان سنسورهای نیرو در کفش اسکی با توجه به حرکت اصلی بدن در حین اسکی (هواپیماهای مرتبط با بدن) تعریف می شود.
علاوه بر این، یک سیستم اندازه‌گیری اسکی و پایه بدنه موجود در بازار برای ارتباط سرعت، شیب و موقعیت بدن با الگوهای نیرویی که در حین اسکی روی شیب رخ می‌دهد و همچنین شبیه‌سازی موقعیت‌های خاص بدن در یک سطح شیبدار در شرایط آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گرفت.
نیروی اندازه‌گیری شده نشان داد که حسگرهای سر انگشتی (بالایی) داده‌های ناکافی حتی غیرقطعی را برای استنباط الگوهای قابل توجه ارائه می‌دهند.
با این حال، سنسورهای کفی (ناحیه پاشنه و جلو) و همچنین سنسورهای اسپویلر/شفت (پشت) قابل اعتمادتر هستند و الگوهای مشخصه ای را نشان می دهند که نشان دهنده انحراف به جلو یا عقب است.
این نتایج تأثیر مهمی بر توسعه اتصالات الکترومکانیکی پیش‌بینی کننده برای جلوگیری از آسیب‌های مربوط به زانو خواهد داشت، که از دیدگاه آماری، عمدتاً مربوط به زنان و ورزشکاران جوان است.
